Hooggevoeligheid, ‘t blijft een dingetje

Het onderwerp voor dit eerste blog kwam enkele weken geleden zo op mij afgewandeld. Toen in één en dezelfde week drie mij onbekende mensen dezelfde vraag stelden via Facebook en de website.

Ze hadden mijn artikel over Hooggevoeligheid en solumolie gelezen en wilden weten of deze olie ook hun hooggevoelige kind kon ondersteunen. Ik was hierdoor verrast want de artikelen waaraan ze refereerden gingen over mijn afstudeeronderzoek over klachten door hooggevoeligheid, een onderzoek van nu alweer tien jaar geleden. Sinds het verschijnen van een boek over dit thema van Elaine Aron, (zij introduceerde de term HSP: High Sensitive Person) was hooggevoeligheid een tijdje hip en happening en dat lijkt het nu opnieuw te zijn. Vandaar waarschijnlijk dat de artikelen wederom op internet circuleren.
Ik heb de vraagstellers uitgelegd dat ik nooit een advies geef zonder de persoon en zijn of haar omstandigheden gezien te hebben, omdat het slagen van een behandeling direct samenhangt met de oorzaak van de klachten. Hooggevoeligheid staat in tegenstelling tot wat veel mensen denken niet altijd zomaar op zichzelf. Er kunnen allerlei factoren meespelen bij het veroorzaken, in standhouden of verergeren van hooggevoeligheidsklachten. Het is dan ook een misverstand te denken dat solumolie alleen, de oplossing hiervoor is. Je hebt mensen die van nature hooggevoelig zijn, maar factoren die ook een rol kunnen spelen bij het ontwikkelen van hooggevoeligheidsklachten zijn bijvoorbeeld langdurige ziekten; langdurig heftige ervaringen; chronisch in een stressvolle en/of onrustige omgeving zijn; teveel, te vaak en te snelle veranderingen. Dat laatste is vooral bij kinderen een factor omdat het gaat om ontwikkelingen die zij niet zelf in de hand hebben. Een onvoorspelbaarheid die onveiligheid en extra stress geeft.

Dat veel mensen hooggevoeligheid als een opzichzelfstaand iets zien is niet zo gek. In veel media word het als zodanig gepresenteerd. In bepaalde kringen wordt het gezien als een extra kwaliteit nog bovenop de kwaliteiten die deze persoon al heeft. Soms word mijn indruk gewekt dat ouders onderling hooggevoeligheid als soort van statussymbool duiden, ook weer niet vreemd want zo impliceert bijvoorbeeld het woord ‘hooggevoeligheid’ dat er ook ‘laaggevoeligheid’ bestaat. En lijkt iemand met hooggevoeligheid uit de benadering van veel media een hoger ontwikkeld beter mens te zijn.

Iets over het onderzoek
Heel in het kort, kan je zeggen dat de essentie van hooggevoeligheid een verstoord zenuwprikkelgeleiding is tussen de mens in contact met zijn of haar omgeving. Dit kan overgevoeligheid veroorzaken op alle denkbare gebieden, alle soorten veranderingen; waarneming; voeding; stoffen, et cetera. Het onderzoek was om deze theorie aan te tonen. Ik koos voor Solum vanwege de analogie met hooggevoeligheid. solumolie helpt het herstel van iemands natuurlijke ritme te bevorderen. En helaas schuilt hierin het misverstand dat een periode van behandeling met deze olie voldoende is om de klachten op te lossen.

Triple R
Erkenning en bereidheid tot handelen vraagt om een stukje bewustzijn. Stel je hooggevoeligheid eens voor als een kat. Ik vind een kat een prachtige metafoor voor hooggevoeligheid als kenmerk in het algemeen. Een kat houdt niet van veranderingen, kan slecht tegen logeren, verhuizen of eigenlijk tegen alles wat zijn natuurlijke patroon doorbreekt. Niet teveel mee frutten want dan haalt ze uit. Ook plotseling omslaand weer, harde geluiden en verder alles wat zo’n beetje plotseling komt, daar houdt poes niet van, dat levert stress op en al naar gelang het karakter, geeft dat de nodige reacties. Dus wat doen wij, poezenliefhebbers die we zijn? Wij houden daar rekening mee. Poes krijgt een vaste eet- en poepplek, poes hoeft niet mee op vakantie, poes gaat niet zoals een hond overal mee naar toe, en we veranderen zeker niet zomaar het voer van poes…

Als we hierbij stilstaan kunnen we ons afvragen waarom het voor de kat wel kan, maar voor onszelf en of onze kinderen zo lastig lijkt. Hier werken we in het traject aan, tot waar gaat je bereidheid? Zitten er grenzen aan en hoe kunnen we binnen deze grenzen een ritme tot stand brengen waarbinnen je wel in harmonie met je omgeving kan zijn, of met dat in je omgeving wat de grootste stressor is. Hooggevoeligheidsklachten doen een appèl op ons bewustzijn: wat sluit bij ons aan? Wat willen we toelaten in ons leven? En daar steeds opnieuw voor kiezen.

Deze en meer van mijn blogs zijn ook gepubliceerd op het therapeutenplatform https://ikkiesnatuurlijk.nl/blog/babet-m-ch-bruns/

Voor iedereen die op een bewuste manier aan zijn of haar ontwikkeling wil werken.